Dag 3: Petit Drumont - Ballon d'Alsace - Hundsrück - Grand Ballon
> Hoogteprofiel

Na inkopen voor de lunch gedaan te hebben in Fellering beklimmen we over de drukke N66 de Col de Bussang . Voor ons zien we parapentes in de lucht hangen. Dat blijkt hier een populaire sport te zijn. Met een aantal wijde bochten slingert de weg zich omhoog. Helaas veel stinkend vrachtverkeer deze ochtend! Als ik denk dat we boven zijn schakel ik naar het middenblad, maar er blijkt nog een klein bultje te volgen. Vlak na de pas slaan we rechtsaf het smalle wegje naar de Petit Drumont in. Meteen gaat het steil omhoog. Dat blijft de hele klim zo, hoewel er af en toe een wat vlakker gedeelte tussen zit. Het is onverwacht druk hier. Het blijkt dat de top van de berg een populaire plek is om met een parapente af te springen. Op de top is het een drukte van belang. We eten wat repen op, waarna we ons aan de steile afdaling over niet al te best wegdek wagen.

Terug op de grote weg passeren we even later de bron van de Moezel. De rivier begint bij een verzameling moerassige poeltjes. In St. Maurice-sur-Moselle slaan we af. De klim naar de Ballon d'Alsace is begonnen. In 1905 was dit de eerste berg van betekenis die in Tour de France beklommen werd. Al snel klimmen we over de brede weg boven St. Maurice uit. Kronkelend verdwijnt de weg in het bos. Kilometers verder op deze gelijkmatige klim (steeds zo'n 7%) krijgen we een prachtig uitzicht op het dal van de Moezel. Rustig klimmen we verder omhoog. Dan maakt de weg een bocht naar links en staan we plotseling op de top. We eten wat, drinken een cola en bij een winkeltje kopen we wat kaarten. De afdaling richting Masevaux blijkt erg mooi te zijn. We genieten van het uitzicht en de lekkere bochten.

In Masevaux begint de klim naar de Col du Hundsrück . In het begin zitten er af en toe wat dipjes in de klim. Na een paar kilometer klimmen - af en toe behoorlijk steil - volgt een wat grotere afdaling: het gaat zo'n 50 meter omlaag. In een dorpje volgen wat bochten over kasseitjes, waarna de klim hervat wordt. Op de top hebben twee brandweerwagens net een autobrand geblust. De accu van de Nederlandse auto ligt zwartgeblakerd naast het voertuig. Tijdens de afdaling hebben we mooi zicht op de Grand Ballon. Even later, in Willer-sur-Thur, staan we aan de voet van diezelfde berg. Na een dikke kitkat naar binnen gewerkt te hebben, gaan we voor de derde keer op weg naar de hoogste top van de Vogezen.

Op een haar na 1000 hoogtemeters moeten overbrugd worden van de voet naar de top van de Grand Ballon . De klim begint met 2%, maar langzaam maar zeker wordt het steiler. We passeren het dorpje Goldbach en zien hoog boven ons de weg lopen. Een paar kilometer verder staan we op de Col d'Amic, waar de klim vanuit Cernay erbij komt. Het steilste gedeelte van de beklimming volgt nu. Het is tegelijk het mooiste gedeelte, met weidse uitzichten over het Rijndal. In de verte zien we Mulhouse liggen. Het loopt inmiddels tegen vijven en de voedselvoorraden zijn uitgeput. Het laatste stuk hebben we het zwaar. Gelukkig staat op de top een mooi restaurant. Op het terras eten we een heerlijk stuk taart en een zak chips. Het begint saai te worden, maar via Le Markstein dalen we af naar de camping. Nadat we met de auto boodschappen gedaan hebben, blijkt er zo'n lange rij voor de douches te staan dat ik besluit maar een dagje over te slaan.

Dag 4: Le Markstein - Petit Ballon - Platzerwasel
> Hoogteprofiel

Opnieuw belooft de Franse weerman deze ochtend een stralende dag. En alweer zal hij gelijk krijgen. We gaan vandaag meteen omhoog, Le Markstein op. Op het steile stuk is het even doorbijten, maar daarna ligt de weg naar de top open. Bijna boven genieten we van het weidse uitzicht. Overal beboste, afgeronde bergtoppen. We herkennen de Ballon d'Alsace, de Petit Drumont en de Ballon de Servance. Beneden in het dal de dorpjes die we al enkele keren doorgefietst zijn. Bij Le Markstein gaat het linksaf, de Route des Crêtes op. Een paar kilometer verder verlaten we deze prachtige weg alweer: we slaan de weg naar Munster in. Tot Le Breitfirst blijft de weg nog stijgen. Daarna is het dalen geblazen, de steile Paltzerwasel af. De snelheid loopt op tot 76 km/uur. Beneden in het dal gaat het tot Luttenbacht lichtjes naar beneden.

Bij de afslag naar de Petit Ballon gaan we even van de fiets. Langs de kant van de weg probeert een familie lelietjes-van-dalen te verkopen. Later vandaag zullen we dit nog vaker zien. Het blijkt een Franse traditie om elkaar op 1 mei deze bloempjes te geven: ze worden geacht geluk te brengen. We steken het spoor en kruisen een riviertje, waarna de klim meteen in alle hevigheid losbarst. Het gaat linksom tussen wat huizen door zeer steil omhoog. Natuurlijk blijft het niet zo, maar het blijft de hele beklimming knap steil. Op het smalle, onbetekenende weggetje is het heerlijk rustig. Op drie kwart van de klim, bij een restaurant, wordt het even wat vlakker. Even verder verlaten we het bos en fietsen we door een open landschap verder. Er is een uitzichtspunt wat op het Rijndal uitkijkt. Vlak voor de top staat een groot restaurant. We fietsen er voorbij en even later, na nog een steile bocht, staan we op de top.

Beneden in Munster eten we een pizza bij 'La Dolce Vita'. Op de prachtige kerktoren tegenover het terras waar we zitten vliegen ooievaars rond hun nest. Na de copieuze lunch fietsen we met enige angst in de benen rustig terug richting de Col du Platzerwasel . Deze klim is een van de lastigste van de Vogezen en bevat een aantal erg steile stroken. We proberen het rustig aan te doen en kunnen nog een aardig tempo aanhouden. De laatste honderden meters voor de top zijn het steilst. Na de col volgt een dipje, dan een steil stuk, waarna het rustig verder klimt naar Le Breitfirst. Het is erg helder vandaag. In het noorden zien we de Col de la Schlucht en de Hohneck liggen. Op de Route des Crêtes zien we voor het eerst duidelijk het Zwarte Woud liggen. Le Markstein kennen we ondertussen en rond zes uur zijn we terug bij de tent.

Dag 5: Ballon d'Alsace - Planche des Belles Filles - Ballon de Servance
> Hoogteprofiel

Vandaag fietsen we apart. Ik maak een grote lus naar het zuidwesten, Jantine gaat een stuk van de Route des Crêtes rijden en een wandeling om het Lac de Kruth maken. Met een rugzak vol fluffy Franse repen verlaat ik de camping. De eerste 16 kilometers gaan over de grote weg door het dal. Gelukkig steeds licht naar beneden. In Bitschwiller sla ik af voor de klim naar de Col du Hundsrück . Als ik het dorp uitrijd begint de klim echt. Vijf kilometer verder sta ik op de top. In de bochtige afdaling is het genieten. Van twee dagen geleden weet ik dat deze kant van de klim een flinke dip kent. Het Grebbebergje tussendoor verrast me dus niet. Hierna is het slechts dalen tot Masevaux.

Even verderop bekijkt van hoog op een berg de Vierge d'Alsace haar territorium. Sinds gister heb ik wat last van mijn linkerknie. Gelukkig vallen de problemen vandaag mee. In Sewen gaat het vals-plat over in de klim naar de Ballon d'Alsace . Van deze kant is het middenstuk van de klim het venijnigst. Een paar kilometer onder de top kan ik al meteen omlaag afslaan naar Giromagny, maar het is wel zo leuk om even naar de top door te rijden. Daar probeer ik een cola uit een automaat te trekken, het wordt uiteindelijk een fanta-limoen. In de afdaling is het frisjes. Plotseling steekt 20 meter voor een eekhoorntje razendsnel de weg over. Even later, in Giromagny, gaat het rechtsaf. Enkele kilometers over flink golvend terrein volgen.

Bij Plancher-Bas verlaat ik de grote weg. Het gaat nu weer langzaam omhoog. Een paar dorpen verder neemt het verkeer af en wordt de weg smaller. Bij de afslag naar Planche des Belles Filles neem ik een slok isostar en besluit deze doodlopende klim aan het rijtje cols toe te voegen. Even later gaat het steil omhoog, dik boven de 10%. Na anderhalve kilometer volgt een moment van verlichting, maar al snel wordt het weer steil. De weg naar het ski-oord is behoorlijk breed en heeft verder niets, behalve dat het een beste klim is. Drie steile kilometers verder bolt de weg af naar een enorme parkeerplaats. Vanaf hier leiden 100 meter zeer steile meters, waar een nu verlaten restaurant staat.

Op de steile laatste paar honderd meter stel ik mijn snelheidsrecord van gister nog met 2 km/uur naar boven bij. Beneden sla ik rechtsaf en begin aan de volgende klim, die naar de Ballon de Servance . De weg is inmiddels niet meer dan een breed dubbel fietspad. Door het bos klimt het gestaag naar de top. Ik kom bijna geen verkeer tegen en geniet van de klim. Het middenstuk van de klim is het steilst met ongeveer twee kilometer 9%. Vanaf de 'col' gaat er nog een wegje omhoog naar de top van de Ballon. Om nog wat hoogte te pakken sla ik het in. Het eindigt bij de grote mast op de top van de berg, die we al vanaf le Markstein en de Ballon d'Alsace zagen staan. Voor een groot hek stap ik af. Twee militairen zijn bezig een bewakingscamera te installeren. Een komt naar me toe en begint een verhaal over militair terrein. Als ik zeg dat ik meteen weer afdaal gaat hij verder met zijn werk. Ik geniet nog wat van het uitzicht, waarna ik afdaal naar Le Thillot.

De klim naar de Col de Ménil stelt weinig voor. Meer dan wat vals-plat is het niet. Ik heb nog energie over en met de zwaarste versnelling help ik een handje in de afdaling richting Cornimont. Hier begint de laatste hindernis van de dag, de Col d'Oderen , dit keer van de westzijde. Tot voorbij Ventron is ook deze klim een makkie. De resterende vijf kilometers naar de top wordt het iets steiler, maar 5% is nog steeds niets om van te schrikken. Op de top gaat het jackje weer aan en stort ik me in de afdaling. De laatste kilometers vals-plat omhoog naar de camping gaan volle bak. Voldaan stap ik even later van de fiets. Met mijn gemiddelde van 22,6 ben ik aardig tevreden.

Dag 6: Page - Morbieu - Vierge
> Hoogteprofiel

Het is alweer de laatste dag van deze korte vakantie. Er staan enkele kleine colletjes op het programma. De weersverwachting ziet er niet zo goed uit vandaag. Nadat we relaxed ontbeten hebben stappen we op de fiets. Het eerste doel is de Col du Page . Hiervoor beklimmen we eerst weer de Oderen. Een dikke twee kilometer voorbij de top slaan we linkaf, een smal wegje in. 100 hoogtemeters later staan we op de top, waar we een praatje maken met twee medelanders. Van de andere fietsers die we tegenkomen, komt de meerderheid ook uit Nederland. Na hun lange 1 mei weekend zijn alle Fransen alweer aan het werk gegaan. Via de zuidkant van de Col du Page dalen we af naar Bussang. Het is smal, steil en er ligt behoorlijk wat grind op de weg.

In Ramonchamp verruilen we de drukte van de N66 (alweer veel vrachtwagens) voor de rust van het weggetje over de Col de Morbieu . Voorbij een houtzagerij slaan we af. Het natte weerbericht lijkt uit te komen: het begint langzaam te regenen. De eerste kilometers van de klim gaat het rustig omhoog. Verderop neemt de bebouwing af en wordt het steiler, vooral na het restaurant Morbieu volgt een lastig stukje. Het begint wat harder te regenen. Inmiddels loopt de weg weer door een bos, zodat we wat beschutting van de bomen hebben. Vlak na de top schuilen wachten we onder een dikke den een bui af.

In Cornimont begint de klim naar de Col de la Vierge . Eerst wilden we de Col de Brabant vanuit la Bresse nog doen, maar vanwege het weer zien we daarvan af. Voorbij Xoulces wordt de weg weer smal en lekker rustig. Leve de kleine wegjes op de kaart! We volgen een bruisend riviertje stroomopwaarts. Met twee haarspelden klimmen we uit het dal omhoog. Bij de T-splitsing slaan we linksaf richting de col. Het klimt nu nauwelijks meer en even later staan we op de top. Net als op dag 2 stuiteren we omlaag naar de Col de Bramont, waarna de afdaling naar het Meer van Kruth een formaliteit is. Het uitzicht vanaf de stuwdam op het dorp en de bergen er achter is een leuk plaatje. Na een laatste foto dalen we af naar de camping, waarmee deze korte maar geslaagde vakantie er alweer op zit.