Na een eerste nacht in de tent, verlaten we met vol bepakte fietsen de camping. Via een slingerend schelpenpad langs het water bereiken we al snel Middelfart. Casper kijkt zijn ogen uit bij alle boten die bij een werf op de kant liggen. Het blijkt een museum te zijn. Middenin het stadje pikken we fietsroute 70 op die we de rest van de dag zullen blijven volgen. Bij de eerste de beste bank pinnen we flink wat Deense Kronen. In 2000 werd een referendum over de invoering van de Euro verworpen, waarna Denemarken bedong dat het de munt niet hoefde invoeren. In de praktijk heeft de eigen munt vooral symbolische waarde: de waarde ervan is vrijwel vast gekoppeld aan die van de Euro.

Langs de westkust van Funen fietsen we zuidwaarts. Meteen vallen de enorme graanvelden op. We passeren enkele kleine dorpjes, waar weinig te beleven valt. Een supermarkt is er in elk geval niet. Jammer, want we hebben bijna niets meer te eten bij ons. In Gamborg, na 15 km, houden we een eerste pauze. Alle etenswaren die we nog van de autoreis over hebben, stoppen we achter de kiezen. We vervolgen onze weg langs het Gamborg Fjord, tot een eeuw geleden een centrum van bruinvis jacht. Ingeklemd tussen Funen en het schiereiland Fønskov, werden de vissen het fjord in gejaagd, waarna ze makkelijk gevangen konden worden.

Van het uitgestrekte landgoed Wedellsborg zien we alleen de bossen en een sjiek uitziend poortgebouw. Op Funen staan veel enorme landhuizen die soms wel kastelen lijken. De golvende weg buigt hier naar het oosten. Kilometers lang voeren we een uitputtend gevecht met de harde wind, die hier pal op kop staat. We zijn blij als de weg in Emtekær weer van richting verandert. En nog blijer als we in Sandager eindelijk de voorraden bij kunnen vullen. De camping in Assens, een wereldstad vergeleken bij de dorpjes waar we onderweg doorheen kwamen, ligt pal aan de haven. Na het eten lopen we een rondje langs de vele jachten die er afgemeerd liggen.

Dag 2: Assens - Faaborg | 42 km
> Routekaartje

Het enorme luchtkussen op de camping zorgt voor eindeloos speelplezier. Later blijkt dat zo'n beetje elke camping op het eiland zo'n ding heeft liggen. Maar als we onder een strakblauwe lucht Assens uitfietsen weten we dat nog niet. Bij het kleine vissersdorpje Torø Huse verlaten we voor even de kust. We klimmen dik 40 meter, om even zo snel weer naar zeeniveau af te dalen. Bij Sønderby Klint lopen de gemaaide graanvelden door tot op de rand van het tientallen meters hoge klif. De hele ochtend worden we getrakteerd op steeds wisselende uitzichten over de Kleine Belt en de eilandjes voor de kust. Best breed trouwens hier, die Kleine Belt.

Als we even verderop het binnenland indraaien, doemen langs een kronkelend bosweggetje plotseling de ruïnes van een bijna 1000 jaar oud kasteel op. Helaas vinden weer geen leuk speeltuintje of iets dergelijks om bij te pauzeren. We lunchen dus maar op een parkeerplaats even voor Brydegård, waar we kennis maken met een autochtoon op leeftijd die nog regelmatig flinke tochten over het eiland fietst. Vandaag heeft hij flink last van zijn knie. En hij maakt een wat verwarde indruk. Met een paracetamol van ons achter zijn kiezen vervolgt hij even later langzaam zijn weg. Casper en Marit besluiten dat het tijd is voor hun middagslaapje. Met twee slapende kinderen in de fietskar, maken we nu flink kilometers door het immer golvende landschap. Steeds vaker worden de akkers afgewisseld met bosgebieden. We stoppen even bij de Grubbe Mølle. Deze prachtige 'Hollandse' windmolen werd in 1892 van het eiland Seeland naar zijn huidige locatie verhuist, een niet geringe operatie. De camping van Faaborg ligt net buiten de stad. We komen mooi op tijd aan en brengen de rest van de middag door in de speeltuin.

Dag 3: Faaborg - Skårupøre | 52 km
> Routekaartje

In een van de grote supermarkten van Faaborg slaan we boodschappen voor de hele dag in. Na een rondje sight-seeing door het centrum keren we de zee de rug toe. We stoppen even bij de 17e eeuwse watermolen van Kaleko. Op weg naar Diernæs moeten we flink aan de bak: de Funense Alpen hebben hun bijnaam niet voor niets. Een paar kilometer loopt de weg gestaag omhoog. Het relief van Funen is ontstaan in de laatste ijstijd toen ook de Grote en de Kleine Belt vorm kregen. Het hoogste punt van de Funense Alpen is 128 m boven zee, vergelijkbaar met de hoogte van de Veluwe. Ook het landschap zelf doet wel wat aan dat van onze heuvels denken. Alleen kregen die hun relief in de een na laatste ijstijd...

Het Meer van Brændegård behuist de grootste aalscholver kolonie van Scandinavië, aldus onze reisgidsje. Wij zien ze niet vandaag, maar we geloven het graag. In Hundstrup is het tijd voor de lunch. Tegenover de kerk vermaken we ons prima op een mooi grasveld. Het bos hebben we nu voorlopig achter ons gelaten. Langs de oevers van het Meer van Hvidkilde treffen we alweer een megalomaan landhuis/kasteel aan. We laten de luxe voor wat ze is en leggen de laatste kilometers naar Svendborg af.

Hoewel er nog geen 30000 mensen wonen heeft Svendborg de allure van een grote stad. Er zijn veel bezienswaardigheden en de stad heeft een flinke haven. Een fietspad leidt ons direct langs het water door een recreatiegebied. Eenmaal de stad uit is het niet ver meer naar de camping van Skårupøre, die al snel een bijzondere indruk op ons maakt. De hele boel ziet er flink oud en verwaarloosd uit en de receptie is alleen geopend van acht tot tien 's ochtends. Het is hier wel lekker rustig, dat zeker. De 'ontvangst' de volgende morgen is echter allerhartelijkst. Casper mag even op de quad van de eigenaar zitten (druk maar op dat knopje) en we zouden zelfs de blauwe traptrekker mee naar Nederland mogen nemen. Maar ja, dat gaat natuurlijk niet werken op de fiets.

Dag 4: Skårupøre - Nyborg | 52 km
> Routekaartje

Voor vertrek maken we een wandelingetje langs de waterlijn. Een leuk begin van de dag. Eenmaal op de fiets volgen we de kustlijn naar het noorden. Niet ver uit de kust ligt het eiland Langeland. Met een lengte van 52 km en een breedte van vaak nog geen 5, doet het zijn naam eer aan. Ter hoogte van het 15e eeuwse landgoed Tiselholt verlaten we voor even de kust. Zoals wel vaker wordt het landhuis door flink wat bomen aan het gezicht onttrokken. Na een aantal ongeasfalteerde kilometers bereiken we al snel Lundeborg, waar we tevergeefs naar een supermarkt zoeken.

In Hesselager kunnen we eindelijk flink boodschappen doen. Voor de lunch besluiten we door te fietsen naar de Dammestenen, de grootste kei van Denemarken. Koning Christian VIII liet hem in 1845 opgraven om te zien of hij tot het vaste gesteente behoorde. Dat bleek niet het geval te zijn. Het 1000 ton zware gevaarte (omtrek 46 meter) werd door een gletsjer van de Baltische staten naar zijn huidige locatie getransporteerd. De sporen van het ijs zijn nog duidelijk op het oppervlak van de steen te zien.

Het is oogsttijd. Casper, altijd al fan van tractoren en andere landbouwvoertuigen heeft al snel een nieuw favoriet woord: combine! Ook de balenpers die we kort na de lunch aan het werk zien wordt uitgebreid becommentarieerd. Ondanks dat het flink op en af gaat, schieten we lekker op vanmiddag. Vanaf een heuvel even voorbij Tårup zien we in de verte de Grote Beltbrug die sinds 1998 Funen met Seeland verbindt. De twee delen van de brug overspannen samen de 20 km brede zeestraat. Een uurtje later staat onze tent pal aan het begin van dezelfde brug. We zitten op de strandcamping van Nyborg, ingeklemd tussen de drukke snelweg E20 en het uitnodigende water van de Grote Belt. We spelen op het strand en nemen een frisse duik in zee.

Dag 5: Nyborg - Bogense | 77 km
> Routekaartje

Nyborg. Het blijkt een stad met een rijke historie. Vanwege zijn centrale en strategische ligging aan een fjord was de vestingstad zelfs een aantal eeuwen de hoofdstad van Denemarken. In 1568 werd de stad door de Zweden ingenomen. Een jaar later werd ze met behulp van de Hollandse vloot onder leiding van Michiel de Ruyter ontzet. De Republiek had in die tijd namelijk ook wat issues met de Zweden. Bij het Middeleeuwse kasteel van de stad proeven we wat van de geschiedenis. Daarna zetten we koers naar het binnenland. Voor het eerst deze week voor de wind uit, die nog steeds hard uit het oosten waait.

Het noordelijk deel van Funen is een stuk vlakker dan het gebied waar we de afgelopen dagen door fietsen. Nadat we een hongerklop geneutraliseerd hebben, vliegen we met de wind in de rug over de kaart. Al voor het middaguur rijden we de buitenwijken van Odense binnen. Na de lunch in een stadsparkje worstelen we ons dwars door het centrum van enige grote stad van Funen. Al voor het jaar 1000 werd de stad door de Vikingen gesticht. Ze noemden hun stad naar Odin, de oppergod in de Noordse mythologie.

We pikken fietsroute 35 op en fietsen verder naar het noordwesten. Voorbij Stensby stoppen we bij Glavendruplunden, een oude grafheuvel uit de Bronstijd. In de tiende eeuw voelden ook de Vikingen zich aangetrokken door deze plek. Op de top van de heuvel plaatsen ze een enorme steen die nu langste inscriptie in Runetekens van Denemarken bevat. Een groot aantal opgerichte stenen verbeeldt een Vikingschip. Een bijzondere plek. We vervolgen onze weg door de velden. Pas als we bijna weer bij de kust zijn fietsen we een bosgebied in. Hier ligt het landgoed Gyldensteen verstopt. De landheren vergrootten slim hun areaal door hele stukken zee in te polderen. Over een smal ongeasfalteerd fietspad naderen we Bogense. Het pad voert ons door een weelderig begroeid moeras. In Bogense kiezen we voor de Kyst Camping. Die vinden we er wat minder massaal en druk uitzien dan de Strand Camping.

Dag 6: Bogense - Middelfart | 47 km
> Routekaartje

Het blijkt een goede keus. We worden gastvrij ontvangen en de speeltuin is perfect voor een twee-jarige. Met moeite nemen we de volgende ochtend afscheid van het piratenschip en de skelters. We ronden de haven, waarna we over en langs een rasechte polderdijk fietsen. Net als in Nederland ligt het ingepolderde gebied achter de dijk onder de zeespiegel. Het weggetje waarover we fietsen is enkele kilometers ongeasfalteerd. Vandaag doen we route 30 van het fietsroutenetwerk.

Als we voor even het binnenland induiken, zien we plotseling een vliegtuig startklaar in een weiland staan. We stappen af en wachten naast een stel appelbomen vlak langs de startbaan op wat er gaat gebeuren. Het vliegtuig taxiet van ons weg, keert om en de piloot verricht de laatste checks. Dan beginnen de motoren te brullen komt het toestel vol gas bijna recht op ons af. Vlak voor ons maakt het zich los van de grond en vliegt op tien meter hoogte over ons heen. Casper vindt het allemaal maar indrukwekkend. Aan de kust bij Varbjerg Strand houden we een korte pauze. Daarna volgt al snel de heuvelzone van de etappe van vandaag. Een getrapte beklimming leidt ons bovenlangs de bossen van het Båring Skov. Er zijn veel wielrenners op pad vandaag. Het is weekend en net als de hele afgelopen week supermooi weer, daar zal het door komen. Weer terug op zeeniveau vinden we weilanden en een sloot met rietkragen. Windmolens op de achtergrond. Het lijkt Nederland wel.

Aan het strand bij Vejlby Fed vinden een mooi plekje voor de lunch. Even verder langs de kust zien we de beboste kliffen van het Røjle schiereiland tientallen meters loodrecht uit zee oprijzen. Met nieuwe energie beginnen we aan de laatste klim van deze vakantie. Over het dak van het schiereiland fietsen we door afwisselend bos en akkerland. Bij het Røjle Klint gaan we voor het uitzichtspunt, maar dat blijkt lastig per fiets te bereiken, laat staan met ook nog een fietskar. Om beurten maken we de korte wandeling naar de top van het klif om te genieten van het uitzicht over de Kleine Belt en de kust van Jutland aan de overkant.

Net als de eerste dag fietsen we langs het water van de zee-engte tussen Middelfart op Funen en Fredericia op Jutland. De doorvaart tussen het vasteland en Funen was in het verleden van groot strategisch belang. Dat verklaart de aanwezigheid van zo'n 70 forten in nabijheid van de beide steden. Tot eind 17e eeuw was Middelfart belangrijkste van de twee. Toen verhuisde het douanekantoor naar Fredericia en daarmee het aanzien en het geld. Als we het centrum van Middelfart achter ons gelaten hebben, is het niet ver meer naar camping Galsklint, waar we een week geleden onze reis begonnen.